မွတ္သားေလာက္ပါေပတယ္

သူ႕နံမည္ ေဒၚျပား နာမည္တစ္လံုးနဲ႔ေနတဲ႔သူ သူ႕ဘ၀မွာ သူနားလည္ထားတာက သူအသက္႐ွင္ေနသေ႐ြ႕ ေငြ႐ွိဖို႔၊ ေ႐ႊ႐ွိဖို႔က အဓိက။ ေ႐ႊနဲ႔ေငြသာရမယ္ဆိုရင္ ေဒၚျပားတုိ႔က ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ လုပ္ရဲတယ္..။ အသက္ပင္ေသေသ ဆိုတာမ်ိဳး။
ေဒၚျပားဘ၀မွာ “ ေပး ” ဆိုတာမ႐ွိဘူး။ အယူခ်ည္းပဲေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ေပးဆပ္မႈေတြနဲ႔မကင္းတဲ႔ လင္ယူ/သားေမြးလုပ္ငန္းေတာင္မစဥ္းစားဘဲ အပ်ိဳႀကီးလုပ္ေနတာ။ ယူမယ္ဆိုရင္ အုတ္၊ ခဲ၊ သလဲ ကအစ ေ႐ႊ ေငြ အဆံုးယူတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လဲ ရပ္ကြက္ထဲမွာ အေပးကမ္းနည္းသူ၊ တြန္႔တုိသူ၊ ေလာဘႀကီးသူ ကိုေတြ႔ရင္ ေဒၚျပားနဲ႔ ႏႈိင္းၿပီး “ ေဒၚျပားနဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္တယ္ေလ……။” ဟု ေျပာစမွတ္တြင္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ႔ ေဒၚျပားတစ္ေယာက္ ငါးကန္ထဲမွာ ကန္စြန္း႐ြက္ခူးေနရင္း ေရနစ္ပါေလေရာ။ ေဒၚျပားကေရမကူးတတ္ဘူးေလ။
" ကယ္ၾကပါအံုးေတာ႔ " လို႔တစ္ခ်က္သာက်ယ္က်ယ္ေအာ္ႏုိင္ၿပီး ေရကန္ထဲမွာ ျမဳပ္လိုက္ေပၚလိုက္ ျဖစ္ေနတယ္။ ျမင္တဲ႔သူေတြက ကန္ေဘာင္႐ိုးေပၚကေန သူ႕ထက္ငါေအာ္ၿပီး ……
" ေဒၚျပား…. ေပး…ေပး… လက္ေပး..လက္ေပး… " လို႔ေျပာၾကၿပီး ေဒၚျပား႐ွိရာကို ၀ါးလံုးနဲ႔ထုိးၿပီး ကမ္းေပမဲ႔ ေဒၚျပားက လက္မေပးဘူး…။ ဒီေတာ႔မွ လူငယ္တစ္ေယာက္က ေျပးလာၿပီး -

" ေဒၚျပားကို ေပး လို႔ေျပာလို႔မရဘူးဗ်… ။ကၽြန္ေတာ႔ကိုသာ ၀ါးလံုးေပး…. " လို႔ဆိုၿပီး..။

" ေဒၚျပား.. ယူလိုက္… ယူလိုက္… ၀ါးလံုးေလးကို ယူလိုက္… ေရာ႔ … ေရာ႔… ။ "

ဒီလိုက်ယ္က်ယ္ေအာ္ၿပီးေတာ႔ ၀ါးလံုုးကိုထုိးေပးလိုက္မွ ေဒၚျပားက ၀ါးလံုးကို လွမ္းဆဲြလိုက္သကိုး….။ ႏုိ႔မို႔ဆိုရင္ အေသပဲ ..။ ေဒၚျပားတုိ႔က အဲလို…အဲလို... မွတ္သားေလာက္ပါေပတယ္

P.S ဘာ Post တင္ရမလဲစဥ္းစားေနတာ။ မဂၢဇင္းစာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာပါတဲ႔ ဒီဟာသေလးကို သေဘာက်လို႔။ အားလံုးကို ျပန္မွ်ေပးလိုက္တယ္... ။ ဖတ္ၿပီးတဲ႔ သူေတြလည္း .. ျပန္ရယ္ၾကေပါ႔.. ရယ္ေသာသူ အသက္႐ွည္၏...တဲ႔..။ ေဒၚျပားလိုလူနဲ႔ေတြ႔ရင္လဲ စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ပစ္မထားနဲ႔အံုးေနာ္... အဟ..ဟ..ဟ