ကဲ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ Stroke ေကာင္းေကာင္းဆြဲထားတဲ့ ပံုနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ပံု ႏွစ္ပံုကို ယွဥ္ျပလိုက္ရင္ ၊ ပံုတစ္ပံုကို ျမင္ရတဲ့အျမင္ျခင္း ၊ ခံစားရတဲ့ အရသာ ျခင္းစီလည္း ကဲြျပားမႈကို ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ ပထမပံုကေတာ့ ႐ုပ္ထုကို Live ၾကည့္ဆဲြထားတာ။ ကိုယ့္ဘက္က ျမင္ရတဲ့ အျမင္ကိုဆြဲ ၿပီးေတာ့ Tone ကို ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ျဖည့္ရတာ။ အဲဒီလိုျဖည့္ရေတာ့ ဘယ္ေနရာေတြမွာ Tone အျမင့္ဆံုးျခယ္သင့္တယ္၊ ဘယ္လိုေနရာေတြမွာ ေလွ်ာ့သင့္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ မလုပ္တတ္ေတာ့ ပံုရဲ႕အရသာပ်က္ကေရာပဲ။… ပါး႐ုိးေပၚေပၚ ၊ ေမး႐ုိးထင္းထင္း ၊ ခၽြန္းေနတဲ႔ ႏွာေခါင္း နဲ႔ မ်က္ႏွာရဲ႕အေနအထားေလးေတြ ဘာတစ္ခုမွ ေပၚလြင္ေအာင္ ဆဲြမျပႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ Teacher“ ပံုတစ္ပံုကို ႐ုပ္လံုးေပၚေအာင္ ဖန္းႏုိင္တယ္။ အစပိုင္းဆိုေတာ့ ဒီေလာက္ေတာ့ ႐ွိတာေပါ့ ” တဲ့။ အင္း… ဒါေတာ့လဲဟုတ္တာပဲ .. ။ စာ႐ြက္အလြတ္ႀကီးကိုကိုင္ ၊ ေ႐ွ႕မွာခ်ထားတဲ့ ပန္းပု႐ုပ္ထုႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ဘယ္ကစဆြဲရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အနီးစပ္ဆံုးတူတဲ့ ပံုတစ္ပံုေတာ့ ထြက္လာသားပဲလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ အားေပးလိုက္ေသးတယ္။ Teacher ကလည္း အျပင္မွာေတြ႕ရတဲ့ အရာကို ဘယ္လိုစိတ္မွန္းနဲ႔ တိုင္းထြာၿပီး ဆြဲရတယ္ဆိုတာ သင္ေပးခဲ့တယ္။
အဲဒါနဲ႔ပဲ ေလ့က်င့္ရမယ့္ စာအုပ္ထဲက ပံုတစ္ပံုကိုေပးတယ္။ အားးပါးး… ဆဲြထားတာေတာ့ အရမ္းလက္ရာေျမာက္တယ္။ Teacher ကေျပာတယ္ “ အဲဒါ ဆရာေတြကိုယ္တိုင္ ဆြဲထားတာ မဟုတ္ဘူး။ တ႐ုတ္ျပည္က ေက်ာင္းသားေတြဆဲြထားတဲ့ ပံုေတြကိုစုၿပီး စာအုပ္ထုတ္ထားတာ” တဲ့ ။ အသက္ႀကီးတဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ႐ွိတဲ့ အေရးေၾကာင္းေတြကို သူျမင္သလိုဆြဲသြားတာ။ အခုဆဲြျပထားတဲ့ ပံုထက္ အဆ ၁၀၀ ေလာက္ကိုကြာတယ္။ ဒီပံုကေတာ့ ႏွစ္ကူး က အဲဒီဆြဲထားၿပီးသားပံုေလးကို ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္ျမင္သလိုျပန္ဆြဲထားတာပါ။
အဲဒီေတာ့ ပံုႏွစ္ကို ယွဥ္ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အေ႐ွ႕ပိုင္းေတြတုန္းက ေျပာေျပာေနတဲ့ Stroke ဆိုတာ ေပၚလြင္လာေလာက္ပါၿပီေနာ္။ Stroke ေကာင္းရင္ ဆြဲထားတဲ့ပံုေလးက ႐ုပ္လံုးၾကြလာတာေပါ႔။